Ne Oldu?Ne Bitti?

Haftalar oldu yine yazmayalı. Bir ev taşıma olayına giriş yaptık ki aman aman.. Alpi ile iki araç değiştirerek 33 km gidip saatlerce bir yandan çevreyi tanımaya çalışıp bir yandan evlere bakmak gerçekten çok zordu. "Beğendiğin çocuk parklarında mola verip eğlenirsin biraz sonra devam edersin demiştim." de ne bileyim ben burası gibi sanıyorum orayı da! Adım başı yeşil alan, adım başı park. İki dakikada olmasa da 10 dk da bir garanti duruyorduk. Bir yandan da içten içe sevindim "Aman pek hoş bir yere geleceğiz" diye. Ayın 1 inde taşınacağız. Yerleşme planı, mobilya seçimi, perde, tabiiki temizlik:(, kiler var ama daire dışında o yüzden bir nevresim dolabı, bir adet yavru tekir, yeni çiçekler,iş başvurusu... liste uzayıp giderken birden çook zor geldi gözüme. Bakalım kalkacağız bir şekilde altından.


Yazmayalı epey birşeyler birikmiş:

Babaannesi 3 gün kaldı ve her dakikasını birlikte geçirdiler. Mutfakta, tuvaletin önünde nöbette, oturma odasında pali gibi takip etti. Seslenişi de pek hoştu: "Annebaba! Annebaba!" Bi mosaic oynadılar, bi güreştiler.

Annebabası gittikten sonra çok sayıkladı. Artık yaza 8 kuzen biraraya gelip nasıl paylaşırlar babaanneyi bilemiyeceğim. İyi olan kazansın.

4 Mart Alpi' nin arkadaşı Emir' in doğumgünüydü. Çocuk sayısı açısından cömert davranılmış bir gündü. Herşey düşünülmüştü ama Alpi' nin çok eğlendiğini söyleyemeyeceğim. Daha çok Emir' in odasında; kimselerle paylaşmadan; bütün oyuncakların keyfini çıkartmayı tercih etti. Palyaçodan hiç haz etmiyor-ki ben de sevmezdim. Çok çirkin gözüktüğünü söyledi. Bir tek pasta kesilirken masada pastayı korudu atılacak parmaklardan. Sahilde güzel bir yürüyüş ve evin yolunu tuttuk: