Artan sıcaklar ve sinir halleri

Geçen sabah yüzümü yıkamak için banyoya doğru yönelmişken; aynanın karşısından geçiyordum. Şöyle bir bakayım kendime dedim ve o göbek de ne! Bir an için karnımın içinde minik bir canın büyüdüğünü unutmuşum. O an bebeğim hareket etti ve ben aynada buruşturduğum yüzümü fark ettim. Tam olarak ne kadar zamandır bunu yapıyordum acaba? İlk kez mi? Bu aralar mı? 2 aydan beri mi?
Zannedersem; her şey sıcaklardan sonra başladı. Yaz hamileliğinin artıları kadar eksileri de olduğunu biliyordum ama bu denli etkileneceğimi tahmin etmezdim. Devamlı şikayet halinde olduğumu fark ettim. Bunun farkına vardığım anlar; daha da sinirli oluyorum. Sosyal mecralara daldığım anda; "Off çok sıcak", "Esmiyor" vs vs yazıyorum. Ne gıcık bir durum!
Birisi gebeliğimin ilk günlerinde söylemişti; "Hamileler, sıcağı 3-4 kat fazla hissederler". Ben bu sözden sonra mı sapıttım; yoksa hava gerçekten isyan ettirecek derecede mi sıcak? Bunu düşünmeyi bıraktım. Hem Mordoğan' da tüm gün hem de Çeşme' de bir kaç saat, o sıcaklarda denize ayağımı dahi sokmadan durabildiysem; evde de durabilirim dedim. Şikayet etmeyi kestim. Henüz 1 hafta oluyor ama bugünümüz daha rahat mesela. Evde gergin, burnundan soluyarak gezen bir anne ne berbat bir şey kim bilir..

Bu sıcaklarda temizlik yapmak beni bu hale getirmiş de olabilir :P Tam evi pür-i pak yapmışım, masadan kalkan bücür masa örtüsüne takılır ve tabak da kendisiyle birlikte havada dönmeye başlar. Kilim, yerler vs yağ! Titiz bir insan değilim. Hatta düzenli bile değilimdir. Fakat en azından o akşam ev düzgün dursun isterim. Evi alt üst eden bir model de değildir Alpi. Fakat bu aralar fazla sakar. Her öğünde bir şeyler döker, saçar oldu. Eğilmekte zorlanıyorum, yoruluyorum falan derken; masa muhabbetine bir kopmuşum! Çocuğa nasıl böğürdüysem; "Ne yaptım ben?" diye korkuyla karışık bir çığlık atarak babasının yanına koşturdu. Ne yaptığının dahi farkında değil; düşünün.. O an bir posta kendime saydırdım. 10 dk sonra ertesi günkü yüzme kursu eşyalarını hazırlaması için seslendim. Babasını da getirmiş yanıma. Çocuğum ciddi ciddi korkmuş benden.. İkinci postayı da orada saydırdım zaten. Ekstra bir durum daha gelişti -o konudan bahsetmeyeceğim- ve kelimenin tam anlamıyla çıl-dır-dım! O kadar sinirlendim ki; 3 saatin sonunda anca kalp atışlarım ve bebeğin tekmeleri yavaşlamıştı. O kadar saat boyunca minik yavru fır döndü. Böylece gebelik sürecince manyama kapasitemi o gece doldurmuş oldum.

Düşündüm düşündüm; aslında çok şey üstüse gelmiş oldu. Yardımcı almamaya karar vermiştik. Mutlu mesut her şeyi eşimle beraber yapıyoorduk. O dönemlerde RifBaba' nın işleri anormal bir biçimde yoğunlaştı. Bütün ev işleri, Alpi' nin her türlü sorumluluğu, yemek bana kalmış oldu. Sıcaklardan dolayı ne gündüz ne de gece yürüyüş yapmak için dışarıya çıkamıyorum. Plasenta Previa, kanamalar, istirahat.. Çok uykuya ihtiyaç duyduğum anlarda Alpi' nin tacizine uğruyor ve ya uyuyamıyorum ya da henüz dalmışken uyandırılıyorum-mesela bugün uyuduktan sonra13dk. arayla tam 3 kez kapı çaldı:S-, 24 saat "Sıkıldım" diye mızlayan bir çocuk,  bahçede, çocuğuyla doğru dürüst ilgilenmeyen annler yüzünden yaşadığımız problemler... Cidden şikayet etmeyi sevmiyorum. Fakat bunların hepsini neredeyse aylardır her gün yaşıyorum ve bir yerden sonra fazla geldiler demek ki.

Geçen hafta Alpi ile 3-4 günlüğüne Bodrum' a gitmiştik. RifBaba, 1 gün sonra geldi yanımıza. Arkadaşlarla buluştuk, gece yürüyüşler yaptık, sohbet, muhabbet, kakaka kikiki, bol bol yüzdük veee tüm gün plajda bikiniyle salındım. Terlemiyorsun bile yahu! İzmir' e döndüğümden beri de o hallerim gözümde tütüyor. Şezlonga uzanmış; cup cup denize atlayan Alpi kuşumu izlerken, bir yandan da bir elim karnımda, minik bebeğimi hissediyorum. Ay sonu yüzme kursuna ara vereceğiz ve dooooğru Bodrum' a! Belki de sadece Bodrum' um gelmiştir?