Her küçük erkek çocuğunun rüyası

Hatta bir çok büyük erkek çocuğununkileri hala da süslüyor pilot olmak, uçmak. Biz de bugün iki hayalperestin düşlerinin peşinden, Çiğli' deki 2’nci Ana Jet Üs Komutanlığı' nda yapılan "Türkiye Hava Gösterisi: 2011" i izlemeye gittik. O, ne muhteşem bir gösteriydi!

Otobanı kullanalım dedik ve Doğal Yaşam Parkı ayrımına geldiğimiz anda, ne zaman karşılaşacağımızı merakla beklediğimiz konvoydaki yerimizi aldık. Normal şartlarda RifBaba' nın kriz üstüne kriz geçirmesi gereken bir kalabalık vardı. Tepemizden geçmeye başlayan uçaklarla; konvoydaki herkes traği mırafiği bırakıp, gökyüzüne dikti gözünü.  Öğlen 12:30' da nihayet otoparktaydık. Sevda, ben, RifBaba & Alpi ile dürbünümüz, fotoğraf makinalarımız, kameramız, sırt çantalarımız, şemsiye, puset, gözümüzde gözlüklerimiz, başlarımızda şapkalarımız ve aklımızda nereye koyduğumu bir türlü bulamadığımız için getiremediğimiz portatif sandalyeler. Alanın hınca hınç dolu olduğumu yazmama gerek yok sanırım. Biz girdiğimizde yapılan anonsta 70.000 kişi olduğumuz duyuruldu. Çıkarken yapılan anaonsta ise rakam 120.000' e çıkmıştı! RifBaba, 10 sene önceki 90. yıl kutlamasına da katılmış bir zat olarak, rehberimiz oldu. Alpi de ilk kez hayran olduğu uçakları inceleyebileceği bugünün takipçilerinden oldu.

1 yemek, 8-10 su, 2 dondurma, 1 oturma ve sıfır tuvalet molası vererek, kendimizce oyalanmamayı başarmanın haklı gururuyla gezindik. Alpi başlarda pek de heyecanımıza dahil olmadı. Puset bende oldugu için; önde RifBaba ile Sevda' nın yaptığı coşkulu sohbeti; ben deAlpi ile yapmak istedim. Oralı olmadı beyfendi. Pislik yapasım geldi:

E: Ayyy Alpi; büyüyünce bugünü hatırlayamadığın için ne kadar da üzüleceksin.
A: ?
E: Bütün arkadaşlarıma yıllar sonra 100. yıl kutlamalarını izleyebildiğimi anlatabileceğim. neredeyse 100 yıl sonra yaşamıyor olacağız diyordum! Sonra başlayacaktı ölüm soruları peşpeşe.
A: ??
E: Ama üzülme yaa! Hatırlamadığın şeyler olunca çağırırsın; uçakları ve gösteriyi arkadaşlarına ben anlatırım! Hatta onlarla tüm sohbeti de ben yaparım!
A: Ben fikrimi değiştirdim; çok dikkatli izlemek istiyorum!!!
E: E peki o zaman. Bak şimdi Pakistan' ın gösterisi başlayacak. :)))

Türk pilotlara ve takımlara olağanüstü iltifatlar vardı; gün onların günüydü nasıl olsa. Alkışlayarak, tezahuratlarla destekledik. Başaşağı uçan Pilot Binbaşı Mehmet KELEŞ' in bizlere seslenmesi ise herkesi coşturdu. Ultralight Pilot Ali İsmet Öztürk' ü de alkışlara boğduk. İtalyanları çok beğendim. Heyecan yaptırdılar bize. İsmini, takımını hatırlayamadığım, bugünün kahramanları, sizlere sesleniyorum: Sayenizde RifBaba oğluma içinde kalanları aşılamıştır. Alpi' den tam bir pilot olma sözü çıkmasa da; kocam vazgeçmeyecek, belli oldu!

Yer olmadığı için, kelimenin tam anlamıyla ayakta yediğimiz öğle yemeğinden sonra yürümeye devam ettik. Hedef: Türk Hava Kuvvetleri' nin uçakları, radarları, vb ni sergilediği alan. Yine upuzun kuyruklardaki insanlar içlerini gezebilmek, pilotlarla hatıra fotoğrafı çektiebilmek için beklesiyor. Birden ittiğim pusette bir tuhaflık oluyor ve puset, oturan Alpi' nin üzerine kapanmaya başlıyor! Ooopsss! Yine bağlantılardan birini kırmışız ya da kendisi kırıldı. Gezimizin devamı aynen şu şekilde devam etti.

Yavru öğlen uykusunda. Evet evet, ayağındaki sandaletler eflatun. Renk takıntımız devam ediyor. El & ayak bileklerim hala ağrıyor. Ayrıca hala uçak sesleri duyuyor gibi oluyorum. Bu arada her uçağın çıkarttığı "cayırtı" farklıymış. F16' nınkine hayran oldum! Göklerde kükredi resmen. 1-2 güne kendime gelebileceğimi umuyorum. Alpi uyanınca biraz aksileşti. Artık uçaklar pek ilgi alanında değil gibiydi. Uyumadan önce binmek istediği uçakları teklif ettiğimizde, "İyi olurdu ama artık istemiyorum. Eve gitmek istiyorum" dedi.

Bu arada yüzümü gülümseten ve "İzmir oluyor nihayet" dedirten ayrıntılardan bahsetmek istiyorum. Bildiğiniz tozlu, otlu tarlalardan yürüdük. Puseti de orada kırdık zaten. Uçuşa hazırlanan ve uçuşu biten pilot ve uçaklarını yakından görmek için tek şans buydu. Asfalt yollar kapalıydı. Tahmin edin sadece kimlere açıktı? Bebek arabalı ailelerle engelli vatandaşlara! Rampalar ve tuvaletler dahi düşünülmüştü. Çok hoşuma gitti. Şehrin geneline yayılmasını diliyorum.
 

Yol boyunca rehberimiz RifBaba, hayatımız boyunca bilmemiz gerektiğine inandığı, havacılık tarihine ve uçaklara dair bir sürü bildiyi bizimle paylaşmaya devam etti. Alpi ile dans ettik, Shakira' nın Waka Waka' sına Wakata Wakata Alpi yorumuyla eşlik ettik, lise & üniversiteden arkadaşım olan Ozan' ı gördüğümüze memnun olduk, Sevda bize katıldı diye puset & eşya taşıttık :P
En son Türk Yıldızları piste çıkıyorken otoparka yaklaşmıştık. Tozla kaplı olan arabamız kadar acil paklanmaya ihtiyacımız olduğunun farkına vardık.

*Biterken Alpi çoktan uyudu, RifBaba film izliyor, evde çıt çıkmıyor. Okuldan Perşembe günü Alpi ile ayrıldık. İstanbul ziyaretimizin yazısından sonra okul yazısı gelecek. İyi haftalar herkese.