Bugün 23 Nisan, neşe doluyor insan diye topladık tası tarağı; aldık Burçin&Melis' i de yanımaza dooğru evimizin herşeyi Ikea' ya. Top havuzu yine çişini tutamayan bir miniğin sayesinde kapalıydı. Alpi buna çok bozuldu. O kadar sıra vardı ki.. Yine de evden beri burasının hayallerini kurduğu için sesimi çıkartmadan edepli usturuplu bekledik sıramızı. 1/2 saate yakın beklemişiz tam bize sıra geldi her seferinde beni görünce uzuun uzun , bitmek bilmez süzüşlerle her tarafımı inceleyen o uyuz oyun bahçesi görevlisi sorguya aldı beni. Yok efendim çocuk kaç doğumluymuş, boyu kaçmış? Sorsam 3 gün önce giydiğim t-shirtü bile tarif edecek kadar yakinen ilgilenir kendisi benimle halbuki. O gün kalabalıksa mutlaka arıza çıkartıyor bu bayan. Bana geldiler artık "Bu ne bea! O kadar sözümüze güvenmiyorsan konuş müdürünle çocukların boynuna nüfus kağıdı asalım!" Girdi içeri Alpi. Ben hevesle Burçin' le Melis' in yanına koşturdum. 5dk asansör bekledim. 20 adımda ulaşılan çocuk bölümüne omuz omuza 2 dk da vardım. Üst katın çeyreğine gelmişken ismim anons edildi:Sn ..... lütfen çocuk cennetine!" Anca 3 soluk alıp vermiştir ki bir anons daha. 3. anons yapılırken asansöre yeni gelmiştim. Kalabalık, yürünmüyor. Asansör takıldı mı ne yukarı çıkmak bilmiyor. Merdivenlerden insem bütün mağazayı yürüyüp gelene kadar daha çok zaman kaybedeceğim. 5. anons geldiğinde "Hah dedim Alpi bi halt yaptı.."Bi yandan da yüreğim ağzıma geliyo yoksa çocuğa mı birşey oldu diye. Can havliyle cennete geldim; bi baktım çocuk kuzu kuzu oturuyor, herşey süt liman! "Nooldu?" diye sordum. "Canı sıkıldı, çıkmak istedi""E niye 1500 kez anons ettiniz bi problem yoksa?" Bilmiş bilmiş sırıtarak "Mağaza içinde değildiniz galiba, gelmediniz.""Hasta mısın sen? Peşpeşe anons edip duruyorsun? Yukarıda iğne atsan düşmez! Problemli misin?"Sanki iltifat etmişim gibi iki elini önünde birleştirip gülümsüyo tüm sevimsizliğiyle. Uzuuuuun zamandır hiç istememiştim birisinin ağzına burnuna vurmayı. Gerzek! Alpi' yle yeniden yukarıya çıkarken hem ciddi birşey olmadı diye seviniyordum, hem de bir patlama, yangın benzeri şeyler olsa diğer çıkışları akıl edemeyip tek asansörü belleyecek olan kalabalığın dehşet görüntüleri geliyordu gözümün önüne.
Yeni muffinlerini tanıtmak için iyi bir zamanlama ile burayı ve o günkü kız çocukları ve annelerini seçmişler. Bir tanese hariç:)) "Ayy dedim tam bize göre" Alpi zıp zıp zıplamaya başladı zaten. İsmimizi yazdıralım dedik liste dolmuş. Ben aşağıdaki uyuzla uğraşırken dolmuş! "Olsun, bekleriz" dedim ve bekledik. 20 dk kuzucuk oturduğu yere neredeyse mıhlanıp bekledi(neredeyse). 20dk sonunda gelmeyenler oldu tabi ve bizim gibi hariçten bekleyenler de. Aaa bi baktım görevli kadın hepsi bizden sonra gelmiş bekleyenleri kaydedip önlük&şapkalarını taktı; bizden tarafa hiiiç bakmıyor.
E beklediyseler biz de bekledik. Gittim kadının yanına "O daha küçük, yapabilir mi?" gibi birşeyler mırıldandı. "AA aşkolsun. Anasını bile ağlatır" diyecektim yaa.. Bakışlarımın tüm cazibesi/şirretliğinden sonra görevli bayan hemen benim oğlanı da ekledi listesine ve başladılar. Çocuğu kaç yaşından beri mutfağa sokuyorum ben. Hazır kek yapmakta ne varki. Bir ara kendi kendine omlet yapmasını ekleyeceğim bloğa.
Bunlar da tedbirsiz annenin sarj etmediği için biten kamerasından sonra telefonla devam ettiği resimleri:
Kendim kendime(!) yaptığı muffinini hammlatırken
Biten dondurmanın ardından özbakım becerilerinin gelişkinliği yalanarak ispat ediliyor
Mayısın 1' i annemin de doğum günüydü. Bir gezme, bi Domino' s, bi de Özsut yaptık. Hepimiz elimizde telefonlar birbirini çekip siparişlerimizi beklerken; bunun bir doğumgünü kutlaması olduğunu duyan sevimli servis elemani ağbi bi kıyak yaptı. Birden son sez mutlu yıllar şarkısı eşliğinde annemin mini, maytaplı pastası geldi. Alpi de bizim gibi fotoğraflara dalmıştı. Ben de O7 nu görüntülüyordum ki çocuğun birden kulaklarını tıkamasıyla duydum müzik sesini. İyi ki doğdun annecik! İyi ki varsın!
2 hafta öncesi, spor dönüşü. Yolda denk geldiğimiz lokmalarını lupletirken bir yandan da uyuyduğunu farkettim!
0 yorum:
Yorum Gönder