Şeker diyarı

2 Hafta neden şifreliydim?
Alpi' min bir fanatiği var efendim. Hem de öyle böyle değil. Bloğa hangi fotoğrafını, hangi oyuncağını, hangi etkinliğini koysam HOOOP indiriyordu. Babamın tavaya mantar koyanki elinin fotoğrafını bile indirmiş. Saplantılı bir tip. Son aylarda o yüzden -Açalya & Demet sağolsunlar- bütün fotoğraflara yazı gömüp duruyordum. Fotoğraflar da pek tabii ki fotoğraflıktan çıkıyordu. "Alpi Harikalar Diyarında" yı şifreleme sebebim buydu. Kimseye davetiye göndermedim hatta aklımın ucundan geçmedi. Sadece fotoğrafları ve nasıl olmuşsa gözden kaçmış bazı ayrıntıları ayıklayana kadar, kimse girip okuyamasın, birşeyler indiremesin diye. Biz bu fanatikle tanışmıştık üstelik. Belki aklını başına toplar; tek bir ayrıntıya gireceğim. O da bir anne. O da çocuğunu savunmaya çabalıyor. Bıdır bıdır sağda solda uyduruk hikayeler de anlatıyor.  Neden bize böyle yaptı anlamam mümkün değil.(Aslında doğruluğuna %99 inandığım bazı ihtimaller geliyor aklıma ya..) Bir karar aldık RifBaba' yla: Artık Alpi' nin sadece özellikle deforme ettiğimiz, yüz hatları belli olmayan fotoğrafları ile sağdan soldan, ense kökünden çekilmişlerini yayınlayacağım. Etkinliklerde çocuğa "Dur fotoğraf çekiyorum, uzatma kafanı!" diyemeyeceğime göre, el, ayak, kulak detayları olacak :) Deforme ettiğim fotoğraflarsa; o anın fotoğrafını koymazsam, adım gibi biliyorum ki unutacağım. Unutmak istemiyorum. Büyüdüğünde okumasını & "Bu anının fotoğrafı bu muymuş?" veya "Bu fotoğrafın hikayesi bu muymuş?" diyebilmesini istiyorum. Hele Waldorf söyleşisinden sonra, Nurtaç Hanımın çocuğuna tuttuğu günlüğü nasıl da gülümseyerek anlattıktan sonra, bunu daha da çok istiyorum. Benim anne&babamdan kalan fazla hatıram, belgem yok. Alpi' nin bunlara sahip olmasını istiyorum. 3-5 saklanmış kıyafetimi, yastık kılıfımı nasıl çocuğumun kullanması beni mutlu ediyorsa; nasıl gözlerini kara kara, koca koca açıp da "Bir daha anlat anne! Ne yapıyordun bununla?" diye sorarken haz aldığını hissediyorsam; büyüdüğünde aynı hazzı tercih ederse kendi çocuğunda yaşasın istiyorum. Umutsuzca anne&babamı sıkıştırırdım, "Şu fotoğrafın çekildiği günü anlatsanıza" diye. Ben bölük pörçük de olsa hatırlardım da onların ağızlarından duymak isterdim. Ben, hatıralarımızı gömmek istemiyorum. Unutursam - ki kaç sene daha herhangi bir günü akılda tutabilirim ki her gün yenileri eklenirken?- Alpi açsın bloğunu ve okusun. Hatta ailecek okusunlar, eğlensinler isterlerse:)

Bu konuyu açığa kavuşturduk. Fotoğraflar bütün bir hafta en çok ne yaptığımızla ilgili :)

 Biliyorum bu haftakiler çok kalp sızıntısı verenlerden. Keyiflik değil de kulağınıza küpe cinsinden: TIK.
Şeker tadında bir haftasonu diliyorum.

*Biterken Alpi resim yapıyor, RifBaba işte ve Pino Forastiere - Cammino çalıyor.