Perşembe günü küçük sıpam ve anneannesi ile şöyle bir dolaşalım dedik. Hava çok güzeldi. Biraz Balçova turundan sonra kendimizi parkta bulduk. Aman Allahım o ne kalabalık öyle. Eniğini kapan kendini parka atmış. Çocuklar alt alta üst üste kayıyorlar. E ayak darbelerinden biz de nasibimizi alınca kaşlar çatıldı; surat asıldı. "Anne başka parka gidelim!" diye isyan da başladı.
Evimize yakın başka bir parka geçtik. Burası da fazla ıssız geldi sıkıldı beyefendi. 3. parkımıza doğru yol aldık ama bu arada akşam planlarımız için geç kalma korkusu sardı beni. Akşama Alpi ilk sergisini görecekti. İnsanlık için küçük ama Alpi için büyük bir adım. Annemle ikisini parkta bırakıp esyaları almaya eve gittim ben. Dönerken telefon üstüne telefon. Minik maymun parkta uğur böcekleriyle dopdolu bir alan keşfetmiş ve bir tanesini sahiplenmiş bile. Uçup gitmeden anne de olaya şahit olsun derdindeler. Alpi önde, kapşonunda uğur böcüğü ve arkada anneanne bana doğru koştururlarken başladım fotoğraf çekmeye.
Devamlı kendi kendine uçsun diye hoplayıp zıplıyorlar. Hayvan da bir türlü uçmak bilmiyor. Çok komikti. Bir de Alpi' nin şarkı bitince "terliği yokmuş" demesi gezi&gözlemlerimizden benim daha çok eğleneceğim hissini uyandırdı. :)
0 yorum:
Yorum Gönder