Hatırlayan hatırlar -ne tuhaf bir deyimmiş- benim yaşıtlarım çocukken bir Furby furyasi vardı. E ben de edinmişim bir tane. Yıllarca da saklamışım. Aslında çoktan bozulduğunu sanıyordum. Geçenlerde yine bir esya azaltma krizimde Alpi görünce gözleri parladı. Çıkarttık, temizledik, pillerini taktık. Cillop oldu. Sağa yatırdık tık yok. Salladık, sarstık ıı-ııhhh.. Koyduk masanın üstüne başladık beklemeye. Alpi gelip geçerken kirpiklerini yolmuş. Biraz daha yüksek bir yere koyduk ve unuttuk. Üstünden iki gece geçti saat sabahın 3'ü mü ne! Garip bir vızırtıya eşlik eden bir horlama efekti. Gözlerimi açmadan anlamaya çalışıyorum hiii! Ses bitişikteki Alpi' nin odasından geliyor ama Alpi yanımızda! Bir fırladım yataktan Rıf Baba' da dikilmiş ne oluyo anlamaya çalışıyor. Tırsarak odaya girdim; meğerse benim Furby o saatte 15 yıllık sessizlikten sıkılıp horultu efektleri çıkarmaya karar vermiş. Elime alınca epey yüksek bir seste tuhaf cızırtılar çıkarttı. Kapatmaya çalışıyorum yok öyle bir düğme. Pilleri çıkartacağım vidalı. Çocuk uyanacak yan odaya koşturup yıldız tornavidayı aranıyorum; bi yandan da yastıkla Furby' i boğmaya çalışıyorum. Bi düştü elimden. Sabahın 3'ü, alt katın tam yatak odasının üstü! Daha da yüksek bir cazırtı çıkmaya başladı. Küfürlerle karışık pilleri söktüm. Ertesi gün sıfır pil taktık ve Alpi delirdi görünce. Direkt kucağında yeni doğmuş bir bebek varmış gibi taşıdı -artık tek elle kulaklarından sürüklüyor:)- Resim yapmaya oturuyor masasına:"Fööbi bak bu yeşil" Alıyo eline resimli ansiklopedisini teek teek anlatıyor. Parka gidiyoruz sarılarak kaymalar falan. Ulen kardeş mi yapsak? Hemen toparlıyorum kendimi "Furby gibi reset düğmesi olmayacak ama!"
0 yorum:
Yorum Gönder