Bravooooo

2 yaşla birlikte Alpim' de köklü değişiklikler oldu. Bir büyüme sevdasıdır aldı gidiyor.Yaklaşık bir hafta olacak tuvalet eğitimine başlayalı. Bana son derece anti-hijyenik ve sevimsiz geldiği için oturak tercih etmedim. Koşa koşa Maxi Toys Joker' e gittik ve rengarenk elmalı bir tuvalet adaptörü aldık. Üstelik beni en çok cezbeden de minik oğlan çocukları için bulunan ön barıydı. İstenmeyen fışkırmaları engelleyecekti sözde ama bizim küçük afacan ilk gün ön barı hallettiğinden extra dikkatle işimizi yapmaya çalışıyoruz. İki kere yaşanan oturma odası faciasından sonra - bölgeler özenle seçiliyor: çadır içi, koltuk araları- abi olma fikri cazip geldi ki en sonunda bezden vazgeçiyor. İlk büyük tuvalet kazamız aslında bizden çekindiği için oldu. Üzülerek itiraf ediyorum ki kilodunu kirletmemesi konusundaki konuşmamız fazla etkili olmuş ki zavallım tuvaletini bir gün boyunca tuttu. Ertesi gün de kabız olduğu için canı acıdı. "Baba popom acıyor" diye yanımıza gelişini pek dikkate almadık çünkü "kaşınma" ve "acıma" terimlerini birbirine karıştırıyor bazen. En sonunda iç çamaşırı sarkarak suçlu suçlu babasına bakınca anladık. O günden sonra kazaların olabileceğini yine de haber verdiği için çok iyi bir iş çıkarttığını söyledik ve daha hassas yaklaşmaya gayret ettik. Son dakikaya kadar bekleyip poposunu tutarak "Anne çişşşş" veya "Anne kakaaa" çığlıkları eşliğinde adaptörümüze koşturuyoruz. Yaparken yüzünde geniş bir gülümse vee coşkulu tezahüratlarla alkışlar... Hemen yapışıyor tuvalet kağıdına. Önce minik kuzum ardından ben temizliyoruz; sonra da eller yıkanıyor. Ardından da tuvaletini yaparken gözüne kestirdiği küvetinde banyo keyfi tabiiki. Özbakım becerilerinin erken yaşta oluşturulması isteniyorsa hiç aksatılmadan her seferinde tekrarlanması gerekiyor.